Sokak Çocuğu Bekleyişte ||/Korkma! uzat elini, sesine tanık ol özlemlerinin./ Hayta zamanların gölgesinde Ayak sesleri ürpertiyor yüreğini Yargısız infazların... Kangren ısırıklar geçmişti bedenine Parmak boğumlarına sıkışmış korkuları Oyuncaksız gününde Basmıştı onbirine... Gözyaşı karışmış kahkahaya Dörtnala kalabalık içinde Büyüyordu sancısı... Katlanan yarasını vuruyordu yüzüne... Açlığı bastırmıştı... Çocuk yüreği tav olmuştu, bir parçacık simidin sevincine... Gecenin serseri beklentisinde Sarılmaktı banklara Ya da Göğsünden emdiği anası diye Dayanmaktı duvarın şefkatli soğuğuna... Mühürlemiş sevgiyi Gömmüştü mezarlara... Şehrin Reina arsızlığına Vuruyordu isyanı, her köşe başında... İtmeler acımasız küfürler öğretmişti. Diz çökmüş gözlerine, Katledilen özlemler... Kulağı kesiklerin sofrasında Azıksız sokaklarda, Titreyen dizlerine hükmeden adımlarla, Islık çalıyordu... Zihninde uyuşuk düşünceler, Elleri ceplerinde... Ve… Birileri onun adına Yardımlar topluyordu. Reklâm afişlerinde adı duyuruluyor... Sokak çocuklarına el uzatın diyordu... Gözyaşı karıştı kahkahasına... Yakılası insan manzarasında... Yol aldı küllenen yazgısına... 07.11.2008 Edebiyat defteri yönetimine şükranlarımla.Saygılar. |
Ve gördüm ki bu şiir orda ki yorumu doğruluyor.Vicdanı olan herkesin yüreğini titretecek bir şiir okudum.
Saygılar sunuyorum